Voorbeelden

Sollicitatiegesprekken: de hele persoon tot haar recht

Carolien, regiomanager welzijnsorganisatie, begin 50

Carolien is ruim een jaar baanloos. Ze wil graag in een ideële of maatschappijbetrokken organisatie werken. Haar vraag: ik word wel steeds uitgenodigd op gesprek, maar word dan afgewezen. Dat geeft mijn zelfvertrouwen iedere keer een knauw. Wat gaat er fout?

Focus in het traject: wat gebeurt er precies tijdens een sollicitatiegesprek?

Carolien is altijd al iemand geweest die primair reageert, ze heeft het hart op de tong. Ze komt daardoor in een gesprek fel over, als iemand die de organisatie en de mensen te hard zal aanpakken. Nogal bitchy, krijgt ze te horen. Uit wat ze aan mij vertelt over haar werkwijze, maak ik op dat ze juist veel aandacht heeft voor `haar mensen’.

Carolien is gedreven, ze wil graag resultaten neerzetten. Tegelijk is ze betrokken bij de medewerkers, zowel bij hun werk als bij hun persoon. In de bijeenkomsten oefenen we om deze `zachte’ kant meer uit de verf te laten komen, ook in een spannende situatie als een sollicitatie. Voor de volgende sollicitaties brengen we haar kracht (mens- en doelgericht werken) en haar enthousiasme voor juist deze werkplek in beeld. Haar vragen aan de toekomstige werkgever, die ze aanvankelijk kritisch verwoordde, leert ze om te zetten in oprechte nieuwsgierigheid.

Gaandeweg het traject durft Carolien opener te zijn in sollicitatiegesprekken, ze komt niet meer zo massief en hard over. Dat werpt vruchten af: ze vindt een baan in een organisatie en in een functie die aansluit bij haar ambities.

Om te vinden moet je weten wat je zoekt

José, predikant, midden 40

José staat 10 jaar in een middelgrote gemeente, haar tweede. Het is voor haar tijd om een nieuwe plek te zoeken, maar dat wil niet lukken. Soms wordt ze wel op gesprek uitgenodigd, maar ze krijgt geen beroep. Het lijken dan ook eerder duwkrachten te zijn waardoor ze gemotiveerd wordt, dan de trekkrachten van een nieuwe gemeente.

Ze is inmiddels gaan twijfelen aan haar geschiktheid als predikant en wil ook de mogelijkheid open houden om een andere richting op te gaan. Ze wil daarom een loopbaantraject volgen.

In het traject worden twee belangrijke lijnen zichtbaar. Ten eerste schrijft José in haar biografie enthousiast en met warmte over de jaren die ze als kind buiten Europa woonde. Ten tweede blijkt haar hart toch echt bij het predikantschap te liggen. Nadat we deze lijnen concreter met elkaar in verband gebracht hebben, weet ze wat ze zoekt. Ze solliciteert bij een gemeente in een grootstedelijke, pluriforme omgeving. Het klikt en ze werkt er met veel plezier en voldoening.

Van hoofdwerk naar beleving

Jelle, student, midden 20

Jelle is vastgelopen in zijn studie culturele antropologie. Doorgaan, maar met welk perspectief? Of stoppen, maar dan? Hij kan goed denken, maar hier komt hij in zijn hoofd niet uit.

We werken met Voice Dialogue. Alle opties krijgen de ruimte om zich uit te spreken. En omdat je met deze werkwijze een stem helemaal `bent’, voel je de energie die erbij hoort. De stemmen kwetteren nu niet meer in Jelle’s hoofd, maar hij ervaart de voors en tegens aan den lijve. Dan is hij er snel uit. Hij besluit zijn passie voor reizen en verhalen te verbinden met zijn ondernemerszin (familietrekje): hij start een kleinschalig, gespecialiseerd reisbureau.

Faalangst blijkt zinvraag

Jeannette, in-between-jobs, midden 30

Een re-integratietraject. Om haar laatste werkervaring (receptioniste, maar in feite manusje-van-alles in een klein bedrijf) te verdiepen volgt Jeannette een opleiding basismanagement. De opleiding ging goed, maar ze ziet enorm op tegen het examen. Als ze daarvoor gaat zitten om te leren, blokkeert ze direct.

Jeannette en ik hebben al eens gewerkt met Voice Dialogue. Ik wil graag praten met de stem die haar ervan weerhoudt om te gaan leren. We zijn allebei nieuwsgierig, maar denken wel een idee te hebben: ze heeft in het verleden slechte ervaringen opgedaan in het onderwijs en met examens, wij vermoeden beide dat het blokkeren uit faalangst voortkomt en haar wil beschermen tegen weer een nare ervaring van te zakken.

Als ik met deze kant van Jeannette in gesprek ga, blijkt al snel dat het om iets gaat van een totaal andere orde. In de nabije omgeving van Jeannette zijn twee dierbaren onverwacht en op jonge leeftijd gestorven. Dus, aldus de `blokkeerder’ in haar: `wat heeft het voor zin om je in te spannen voor een examen, waarom zou je iets willen bereiken als je toch van het ene moment op het andere kunt overlijden?’. Het was de vraag naar zingeving, geworteld in een onpeilbaar diep verdriet, die haar weerhield van leren.

Het werd een ingrijpende bijeenkomst, die ons veel inzicht verschafte. Enkele weken later slaagt Jeannette voor het examen en begint ze aan de cursus middenmanagement. De rouw en de vraag naar de zin van het leven vragen uiteraard veel meer tijd en aandacht, zowel binnen als buiten het traject.

Veelzijdigheid aan bod, nu en in de toekomst

Anna, beleidsmedewerker, eind 20

Na haar studie musicologie is Anna via een uitzendbaan en wisselende functies terechtgekomen als beleidsmedewerker bij een lokale overheid. Hoewel het werk haar op dit moment wel bevalt, ziet ze zichzelf dit niet nog jarenlang doen.

We volgen een loopbaantraject van 6 bijeenkomsten. Daaruit blijkt dat Anna’s interesse in wiskunde, in het oplossen van logische puzzels, in haar huidige baan onderbelicht blijft. Ze verkent de ict-sector, onderzoekt of daar functies zijn waar ze deze kwaliteit kan inzetten.

Vlak na het traject wordt Anna aangenomen als trainee bij een grote ict-ontwikkelaar. Ze heeft uitzicht op diverse functies en groeimogelijkheden, waarbij haar strategische en communicatieve vaardigheden aan bod kunnen blijven komen.

Zelfbewust een nieuwe richting in

Johan, bovenplaatselijk kerkelijk werker, begin 50

Vraag: mijn functie wordt opgeheven, ik wil graag buiten de kerk een baan vinden.

We volgen een uitgebreid loopbaantraject van totaal 11 bijeenkomsten. Johan is een positief mens, hij vindt het leuk om terug te kijken op zijn ontwikkeling, om zijn passies en competenties helder in beeld te krijgen. Hij onderzoekt nieuwsgierig in welke functies, in welke sectoren hij zou passen. Ik faciliteer zijn zoektocht met methodieken en fungeer als sparring-partner.
De kracht van Johan ligt in zijn vaardigheid om met mensen om te gaan. Hij heeft ervaring in het werken met besturen alsook met `mensen van de straat’ (letterlijk, als inloophuiscoördinator). Hij heeft plezier in het uitstippelen van beleid. Hij is zeer betrokken bij zijn werk, maar kan ook relativeren. Daarbij komt zijn humor goed van pas.

In de loop van het traject komen woningcorporaties als mogelijke werkgever in beeld. Die willen in die tijd meer buurtgericht gaan werken. Via zijn netwerk komt Johan een aankomende vacature als wijkconsulent op het spoor. We bereiden de sollicitatie goed voor. De inhoud van de functie – omgaan met mensen op diverse niveau’s (bewoners, beleidsmakers, welzijnswerk, politie), bemiddelen en coördineren tussen mensen en instanties, beleid maken binnen de corporatie – lijkt op hem toegesneden. Geen wonder dat hij de baan verwerft.

Burn-out: met veel geduld op kracht komen

Ron, zorgmanager, eind 40

Rond zit inmiddels een jaar thuis met een burn-out. Ondanks de wettelijke verplichtingen tot re-integratie heeft de werkgever nog nauwelijks actie ondernomen. Zelf heeft hij helemaal geen energie. Dat Ron nu tegenover mij zit, is te danken aan zijn vrouw.

De emoties zitten hoog, het lukt hem nauwelijks om te vertellen wat de redenen waren van zijn ziekmelding of hoe het nu met hem is. Een paar weken en enkele kennismakingsgesprekken bij andere bureaus later komt hij nogmaals. Hij wil graag met mij verder vanwege de rust en de ruimte die hij hier ervaren heeft.

Ook in het traject heeft Ron veel ruimte nodig. Verwerken van verdriet, pijn en verlies gaan nu eenmaal niet snel. Hij voelt zich enorm in de steek gelaten door de werkgever en zit ook vol boosheid. Ron is een stille werknemer, hij kan moeilijk grenzen stellen en voor zichzelf opkomen. In een situatie van permanente reorganisaties en toenemende werkdruk kreeg hij het steeds benauwder en voelde hij zich niet gezien.

Gelukkig vindt Ron het heerlijk om te schrijven, dus geef ik hem schrijfopdrachten voor thuis. Ik raad hem aan dagelijks te gaan fietsen of wandelen. Geleidelijk krijgt hij meer energie, hij gaat weer hardlopen. Ook mentaal wordt hij sterker, hij kan zijn eigen krachten en kwaliteiten weer voelen en verwoorden. Hij oefent in zijn dagelijkse omgeving (thuis, bij de boodschappen, in het vrijwilligerswerk dat hij heeft opgepakt) om steviger in zijn schoenen te staan.

Een jaar na de start van onze samenwerking wordt de arbeidsrelatie formeel beëindigd. Daarna vindt Ron de ruimte om concrete stappen te nemen richting een andere baan. De looptijd van het traject is inmiddels verstreken.

Heldere communicatie verstevigt zelfvertrouwen

Marieke, predikant, begin 40

Marieke heeft geen grote conflicten, maar wel regelmatig strubbelingen met de kerkenraad, de koster en haar 2 collega’s. Het maakt haar onzeker. Hoe zou ze zekerder en dus prettiger kunnen functioneren?

In 5 coach-bijeenkomsten komt telkens een casus aan de orde, waarin we nauwgezet haar wijze van communiceren onderzoeken. Diverse aspecten krijgen aandacht: wat was de setting, wat heeft ze letterlijk gezegd, hoe was de non-verbale communicatie, wat was Marieke’s motivatie, wat wilde ze bereiken, welke emoties en overtuigingen lagen eronder, hoe kwam de boodschap over, wat waren de reacties en het effect. Tussen de bijeenkomsten door kreeg ze opdrachten om te oefenen en te observeren.

Resultaat van de coaching: groter zelfinzicht en meer duidelijkheid in haar communicatie, waardoor de wrijvingen verminderden en haar zelfvertrouwen toenam.